Weer thuis na een weekend Melbourne en familie

Het laatste weekend in Australië hebben we fijn bij Eef en Jennie doorgebracht in Melbourne. Een avond en dag gezellig samen doorgebracht en een dag zijn Joanne en ik naar het centrum geweest.
Melbourne voelde echt een beetje als "thuiskomen" omdat ik er een half jaar gestudeerd heb.
Zaterdags hebben we een tourtje met de auto gemaakt in de buurt langs regenwoud (Dandenong Ranges) en meer kangoeroes dan we op de hele trip tot dan toe al gezien hadden (>30 bij elkaar):

We hebben gelunched in Fountain Gate, het op een na grootste shopping centre van Australie (nr 1 is Chadstone).

Sushi voor lunch in Fountain Gate

's Avonds hebben we gedineerd met de kinderen en kleinkinderen van Eef en Jennie erbij. Erg leuk om weer eens met zijn allen bij elkaar te zitten en te zien hoe de kleinkids gegroeid zijn.
De volgende dag dus Melbourne centrum in. Was nog een klein beetje gedoe met de nu verplichte Mykii cards (soort OV-chipkaart) en bussen die op een deel van het treintraject vanaf Hampton Park reden maar uiteindelijk kwamen we weer als vanouds aan bij Flinders Street:

Campagne aan de hand van dumb ways to die, erg grappig.

We zijn gelijk de, voor zover ik weet, lekkerste warme chocolademelk gaan opzoeken in een van de arcades. We vonden het vrij snel ondanks dat we er drie jaar niet meer geweest waren:

Echt weer goddelijk! Het is gewoon gesmolten chocola dat je hier drinkt, in plaats van een beetje cacao aangelengd met water.
We hebben geprobeerd nieuwe schoenen voor mij te vinden, aangezien de huidige zomerschoenen oud en nu ook vies/rood zijn van het outback stof. Maar helaas is dat niet helemaal gelukt.
Daarna zijn we door Crown gelopen, een joekel van een Casino. De vorige keer wisten we niet dat je er ook echt binnen kon lopen langs alle slotmachines. Dit keer hebben we dat wel gedaan. Foto's nemen werd alleen niet echt op prijs gesteld. Vanaf Crown zijn we doorgelopen naar de Eureka toren en hebben we weer het Skydeck bezocht met flink wat korting (anders was het de moeite niet om nog eens te gaan, 2 kaartjes voor de prijs van 1 + nog eens concession.) Natuurlijk was het uitzicht weer prachtig:

Melbourne met de Eureka toren aan de Yarra rivier

Uiteindelijk hebben we de dag afgesloten met een dinertje bij de veggie bar om brunswick? street. Toen ik Joanne drie jaar geleden ermee naartoe wou nemen was er geen water... Dit keer wel gelukkig dus hebben we fijn kunnen genieten van de beste nacho's ever en een lekkere burrito.
De volgende en laatste dag hebben Eef en Jennie ons naar het vliegveld gebracht gebracht waar de A380 alweer fijn op ons aan het wachten was:

De vlucht verliep vrij goed. Helaas werd Joanne een beetje snotterig en grieperig maar gelukkig kreeg ze geen koorts. Het was alleen wel echt naar. Verder kreeg het vliegtuig bij Dubai ruim een uur vertraging waardoor we onze overstap in Londen misten. Weer een overstap gemist. Nu gaat Britisch airways elk uur van Londen naar Amsterdam dus konden we gewoon een uurtje later alsnog het vliegtuig weer op. En wonder boven wonder kwam onze bagage ook gewoon goed aan!

We vinden het maar niks, weer terug in Nederland. We waren liever wat langer gebleven of gelijk weer teruggekeerd maarja, het gewone leven moet ook weer door. Wel gaan we natuurlijk nog weer een keer terug. We hebben al minstens twee trips bedacht die we kunnen doen in Australie en Nieuw Zeeland :). En dan kunnen we ook weer Eef en Jennie bezoeken. Maargoed, voorlopig blijven we maar weer hier.
Dit was het einde van de reis. Wellicht gebruiken we de blog over een aantal jaar weer...

maar voor het zover is nog twee oude vertrouwden voor Anneke:

Uluru en Kata Tjuta

We zijn al bijna aan het einde gekomen van onze reis. Inmiddels zijn we in Melbourne aangekomen bij Eef en Jennie. Aan de andere kant van Australië dus.

Na Kakadu waren we doorgereden naar Darwin en hebben we de campervan ingeleverd. Hier hebben we nog een dagje rondgekeken en zijn daarna naar Alice Springs in centraal Australië gevlogen. Van daaruit zijn we verder gereden met een huurauto naar Uluru/Kata Tjuta, een stuk of 450km. Inmiddels met wat extra rondrijden hebben we er ruim 7000km opzitten met campervan of auto.

Om een idee te krijgen hoever dit wel niet is hebben we een leuke foto met Europa en Australië eroverheen:

Dus eigenlijk zijn we ergens vanaf zuidwest Portugal, via de kust (midden in de Atlantische oceaan) naar noord Schotland (GB) gereden. Van daaruit zijn we naar midden-oost Frankrijk gevlogen en naar midden-Frankrijk gereden en nu zijn we weer doorgevlogen naar Zuid Griekenland.

Dus... Tja Uluru. Na een paar dagen werden we een beetje flauw van de populariteit en drukte. Hopelijk verpest dit niet de glans van de berg voor jullie :).

achtergrond Uluru

meer mensen die de zonsondergang bij Uluru kwamen bekijken :)

achtergrond Kata Tjuta

Nu even serieus, ik was er al geweest natuurlijk, bij Uluru en Kata Tjuta, maar Joanne nog niet. Ik vond het helemaal niet erg om nog eens te gaan. De rode berg was wederom prachtig en indrukwekkend. Zonsondergang en opgang van beide rotsformaties waren prachtig.

De vorige keer was het warm, maar nu was het tussen de 5 graden 's ochtends brrrr en 23 graden 's middags. Ideaal wandelweer dus en een stuk minder vliegen. Hoewel ze wel irritant worden vanaf een uur of 10-11. De eerste ochtend zijn we naar de zonsopgang gaan kijken, om 6u opgestaan pff en daarna teruggereden naar het resort om even koffie te halen. Het was ons nog wat te koud om op stap te gaan. Daarna hebben we zo'n 12 km om Uluru heen gewandeld.

broodje smeren op de huurauto voor onderweg

De klim was dit keer open in tegenstelling tot de vorige keer. Ze doen de klim dicht als het te warm is of als het te hard waait. Er waren best wat mensen die erop gingen, inclusief ikzelf. De aboriginal groep die het Uluru-Kata Tjuta national park mede beheren, zijn er tegen dat mensen "hun" Uluru beklimmen, maar verbieden het ook niet. Daardoor ga je ook wel twijfelen om de berg te beklimmen. We zijn onderweg verscheidene Australiërs tegengekomen die ons aanmoedigden om het gewoon te doen. Wat er ook gezegd werd op dit gebied (het is immers prachtig). Sommigen vertelden ook dat de oudere (elders) aboriginals er voorheen nooit problemen mee hadden, maar dat het de huidige generatie aboriginals is die het wel vervelend vinden. De meningen en verdere geschillen hierover laat ik terzijde, het is in ieder geval een vrij gevoelige kwestie tussen Australiërs en Aboriginals. 

Anyway, ik ben dus wel gegaan. Joanne niet omdat het een zware en best gevaarlijke klim is. Er zijn best veel mensen afgedonderd en gestorven inmiddels. Tegen de 40 dacht ik. Er zijn ook wel mensen die erop gaan terwijl ze het niet zouden moeten doen. 

Het uitzicht vond ik het in ieder geval meer dan waard:

De volgende ochtend zijn we naar Kata Tjuta gereden en hebben de "valley of the winds" walk gedaan. Het waait er eenmaal veel om die domes heen. Persoonlijk vind ik de wandeling mooier en leuker dan die om Uluru. Uluru is echt indrukwekkend, maar tussen de domes van Kata Tjuta lopen is meer mooi en ook erg speciaal:

lookout vlak na zonsopgang... moooooooi

Diezelfde dag hebben we nog een zonsondergang bij Uluru bekeken met flauwe foto's (zie bovenaan) en de laatste ochtend nog wat leuke foto's gemaakt van de zonsopgang met tegenlicht:

Daarna hebben we snel de laatste spulletjes gepakt en het vliegtuig genomen naar Melbourne waar Eef (neef van mijn vader voor wie het niet weet) ons stond op te wachten. Nu zijn we in Fountain Gate, het op een na grootste shopping centre in Australië, sushi eten tijdens de lunch :). En blog uploaden met de gratis wifi hier.

En natuurlijk nog een leuk vogeltje voor Anneke:

Kakadu

Voor we naar Kakadu vertrokken hebben we eerst nog een dagje in Nitmiluk national park gewandeld wat vlakbij Katherine was. We moesten behoorlijk wat lopen in de hitte om bij een paar leuke uitkijkpunten te komen.

Daarna dus doorgereden naar Kakadu! We hadden van een aantal mensen gehoord dat dit een van de, zo niet het mooiste (en grootste) national park is van Australië. Wij vinden het ook een prachtig national park, vooral wat de diversiteit in bijvoorbeeld dier- en vogelsoorten betreft. Daarnaast is het leuk om wat meer van aboriginal cultuur mee te krijgen wat vrij toegankelijk is vergeleken met de meeste andere parken. Toch hebben wij hier niet de mooiste plek gevonden van Australië wat ons betreft. Kakadu is groot, dus we wisten nauwelijks waar we moesten beginnen. Een ranger vlakbij de zuidingang verwees ons eerst naar yellow waters waar we een (dure) boot cruise konden doen op de south alligator river en waar we gelijk een hoop van Kakadu's wildlife te zien kregen. Dat hebben we dus gedaan en het was erg leuk. Natuurlijk waren er ook zoutwater krokodillen (Salties zoals de Aussies zeggen), groter dan die we al aan de oostkust hadden gezien:

Dit was een 4 meter groot monster

Deze mist een deel van zijn onderkaak

Slang in boom

Tja er waren zoveel leuke vogels... we hebben maar de kingfisher gekozen om hier te plaatsen

We hadden de ranger ook gevraagd of hij ons kon vertellen waar de beroemde 12km wandeling zou zijn. Hij verwees ons naar de Nourlangie regio in het park, maar vertelde er helaas niet bij hoe de 12km was waardoor we ons verkeerd voorbereid hadden en we al snel zijn terug gekeerd na een korte stijle en smalle bushwalk omhoog. Wisten wij veel dat het erna zou afvlakken en wat makkelijker worden... Gelukkig was er bij Nourlangie ook een wandeling met wat aboriginal (hi)story en muurbeschilderingen. Verder waren er nog wat andere kleine wandelingetjes om bijvoorbeeld een billabong (watertje) en een uitkijkpunt:

Na Nourlangie kwamen we pas bij het echte visitor center aangezien die midden in het park lag waar we wel de goede informatie en uitleg kregen over die 12km walk en andere bezienswaardigheden. Ik (Floris) baalde echt heel erg omdat we die wandeling niet konden doen door verkeerde/te weinig informatie van te voren. Volgens de lonely planet bijvoorbeeld was het de manier om het echte Kakadu te beleven, helaas stond er niet bij hoe zwaar die was en dat je echt de hele dag nodig zou hebben. Het is maar de vraag of we ooit nog een herkansing krijgen :(. Wie weet.
Anyway, na het visitor centre zijn we doorgereden langs Jabiru (het centrale dorp/stadje in het park), naar Ubirr. Hier hebben we nog een boot cruise gedaan, ditmaal op de East alligator river met een wat andere insteek. Deze cruise had namelijk een aboriginal gids die vooral veel vertelde over wat zij zoal uit de omgeving gebruikten (rondom de rivier, boombast om touw te maken etc) en hoe. We zijn ook nog even uitgestapt aan de overzijden in Arnhem Land... Ja dat is zo genoemd door scheepvaarders die kwamen handelen en die lui kwamen kennelijk uit de buurt van Arnhem... Arnhem land kom je niet zomaar zonder toestemming in ieder geval wij vonden het speciaal en we kregen nog een speerwerp demonstratie ook. Erg leuk.

Nog meer salties!

Daarna doorgereden naar boven waar nog meer Aboriginal rock-art te zien was van minstens 25000 jaar oud echt bizar, dat er toen al mensen met muurschilderingen waren hè? Hier was ook een mooi uitkijkpunt waar we van de populaire zonsondergang over de floodlights konden genieten. Wij vinden zonsondergangen wel een beetje overrated, we hadden ook al bij yellow waters de late 'Sunset cruise' gedaan... maar het was zeker mooi.

Een kangoeroe op de flooplain onder ons

Daarna geslapen op een campground in de buurt met een paar miljoen, nee miljard muggen. We hebben heel tactisch gegeten, insectenwerende spiralen aangestoken en ons ingesmeerd met muggenwerend spul waardoor we slechts een stuk of tien muggen nog moesten doodslaan in de bus voor we echt konden gaan slapen. Het bleef er ook vrij warm 's avonds en doorluchten zat er natuurlijk niet in... Hierdoor duurde het helaas even voor we echt konden slapen.

musquito repeller

Muggen zijn helaas niet het enige drama in Kakadu national park. De rotvliegen die steeds om je oren zoemen kunnen er ook wat van. Vooral de volgende dag bij nog een paar wandelingen langs zandsteen formaties (erg leuk) en een rainforest walk door een omgeving die nog enigszins in de buurt van een echt tropisch regenwoud. Als je hier komt hoef je geen echt tropisch regenwoud te verwachten trouwens (wat wij eerst wel deden, we hadden meer een soort gigantisch Mossman Gorge verwacht zoals die te vinden is in het oosten boven Cairns). Overal staan bordjes dat je niet naar het water mag vanwege de krokodillen. Een paar weggetjes gingen best dicht langs het water en tussen de bomen door konden we de Salties zien liggen en zwemmen. Niet van de weggetjes af te dicht naar het water toe (wij vonden de paden al te dicht eigenlijk) en doorlopen dus...

zandsteen formatie

Zo'n wurg boom. Die groeit op een andere boom die verstikt, doodgaat en wegrot waardoor er een holte ontstaat

Kakadu heeft nog wat meer te bieden voor de mensen met een 4WD. Dan zou je nog naar JimJim falls kunnen en er is nog een kleine regio bij de zuidingang om te kunnen wandelen. Dit geeft wellicht een idee van de grootte van het park. Wij hebben er twee en halve dag doorgebracht maar je zou er zo nog twee en half kunnen blijven als je een 4WD hebt en als je die 12km loop loopt bij Nourlangie (Grrr).

Eind van de middag (op het warmste moment van de dag zaten we liever te relaxen in de schaduw) hebben we nog een wandeling gemaakt bij een watertje met veel vliegen... Eh vogels bedoel ik. Nou ja, allebei dus helaas. Grrr. Dit was al op de weg in het park richting de Noordelijke uitgang naar Darwin. We hebben op een caravan park vlakbij geslapen, met wat minder muggen weer gelukkig.

Vandaag zijn we dan, heel gelukkig dat we van alle rotvliegen af waren, doorgereden naar Darwin. Dus nu zijn we weer met veel bereik (internet) een blog aan het schrijven en de campervan aan het opruimen want die moeten we morgen aan het einde van de dag inleveren.
Dus morgen nog een dagje Darwin en dan overmorgen op naar Uluru!

En een foto voor Anneke! We zouden een blog kunnen maken met alleen maar vogels. Dit is een rainbow bee-eater, volgens het vogelboekje van Joanne.